Choć lalka WeGirls jest u nas już półtora miesiąca postanowiłam opisać ją dopiero teraz, bo chciałam naprawdę solidnie przyjrzeć się temu, jak moja niebawiąca się lalkami córka, zareaguje na Monikę.

Wiek: 6+
Cena: 332 zł
Dla kogo: dziewczynki
Ocena: polecam, podoba mi się i produkt i idea

O samej marce i związanej z nią akcją oddawania włosów na peruki dla dzieci już pisałam TUTAJ.
Najkrócej – WeGirls to nowa, polska firma, która robi lalki z całym zapleczem. Oprócz podstawowej zabawki możemy kupić ubranka, od bielizny po ciepłe kurtki i buty, akcesoria zarówno w postaci szczotki do włosów, jak i zestawu snowboardowego. Od miesiąca dostępne są też akcesoria uwrażliwiające jak gipsy, kule, wózek inwalidzki. Do tego cały czas powstają serie książek, w których cztery głównie lalki WeGirls – Sara, Weronika, Monika i Nina – są bohaterkami, przyjaźnią się, podróżują, wspólnie rozwiązują ważne sprawy. Więcej możecie przeczytać na stronie WeGirls, nie chcę się tu rozpisywać, bo wolę skupić się na samej lalce.

POZNAJCIE MONIKĘ

Dzisiejszy wpis będzie dłuższy niż przeważnie, ale to z powodu ceny lalki. Uznałam, że skoro jest droga, to trzeba ją możliwie dokładnie przeanalizować.

Model lalki, którą ma Kla to Monika. Monika ma jasne włosy z grzywką. Jest bardzo wysoka, ma prawie 50 cm wzrostu (jak wszystkie lalki z tej serii) i prawdopodobnie dlatego polecana jest od lat 6. Oczywiście może bawić się nią też młodsze dziecko, nie ma tu jakiś niebezpiecznych elementów, które by się odczepiały. Podejrzewam jednak, że chodzi o wagę. Lala trochę waży i jak zabieramy ją na spacer, to po pewnym czasie Monika ląduje w mojej wielkie torbie (z głową na zewnątrz), bo Kla nie ma siły jej nieść. Swoja drogą w ofercie firmy nie ma spacerówki dla lalki, a przydałaby się. Właśnie taka dla dziewczynek 6+, dla których z racji wzrostu bardzo trudno znaleźć wygodny wózek do zabawy – większość jest za niska, przynajmniej tych najładniejszych.

Co jeszcze? Monika ma ruchome oczy, co się teraz nie zdarza często. To znaczy – kiedy ją kładziemy zamyka powieki, siadając je otwiera. No i nie jest ani chuda, ani gruba. Zwyczajna. Bardzo mi przypomina lalę, którą 35 (!) lat temu przywiózł mi Tata ze Stanów <3 Co oczywiście sprawia, że mogę nie patrzeć na nią obiektywnie.

Lalka ma ładną twarz i włosy, które dają się czesać. Są dość gęste. Monika ma kilka ubranek, które świetnie się zakładają i są doskonałej jakości. Tak doskonałej, że ostatnio powiedziałam nawet, że niektóre ubrania Klary są gorzej uszyte. Ceny ubranek są różne np. buty 15 zł, spódniczka 20 zł, zestaw sukienka balowa z torebką 49 zł. Ale można też wybrać zestaw (cudny, niestety prezenty już kupione) sukienek dla córki i lalki za 149 zł. Oczywiście lalkę kupujemy w ubranku podstawowym, a inne rzeczy możemy jej potem dokupować, lub nie.

CZY KLARA BAWI SIĘ LALKĄ?

Nie. Klara lalką się nie bawi. Nie sadza jej – jak to często widać na reklamach – przy stoliczku z herbacianą zastawą, nie udaje, że to jej córeczka, nie odgrywa żadnych ról. Klara się lalką zajmuje, towarzyszy jej. Na przykład zabiera ją do lekarza, kiedy ma swoją wizytę i podstawia do sprawdzenia nogi pod gipsem. Albo na obiad – na przykład jak ostatnio poznawaliśmy Meksyk (z książką od wydawnictwa Widnokrąg) i pojechaliśmy do restauracji meksykańskiej, żeby spróbować kuchni, Monika pojechała z nami. Wczoraj była też na wigilijnych występach Klary w przedszkolu, po których dostałam reprymendę, że nie przywiozłam naszykowanych okularów Moniki, a ona bez nich gorzej widziała występy.

Lalka pojawiła się u nas półtora miesiąca temu, przyjechała w okularach, z gipsem i w wózku inwalidzkim, bo to te akcesoria sprawiły, że wybrałam właśnie tę zabawkę. Pisałam wtedy o niej tak:

Dzień przed zabawą opowiadam swojej sześciolatce o lalce, która miała wypadek i ma chorą nogę. W dodatku trochę się wstydzi, bo nosi okulary. Córka jest przejęta i nie może doczekać się spotkania. – „Nie martw się, nawet jak będzie bardzo brzydka, to się z nią miło pobawię” – mówi wieczorem.
Następnego dnia, kiedy widzi lalkę to na początku reaguje jak na… lalkę. Ogląda ubranka, oczy, które zamykają się przy położeniu zabawki, milion razy zakłada i zdejmuje okulary.
Po chwili przypomina sobie o chorej nodze. Zakłada gips, ustawia lalkę z kulami, uspakaja. Kiedy rozstawia wózek, wykorzystuję okazję – opowiadam o dzieciach, które na takich wózkach muszą jeździć całe życie. Bawimy i rozmawiamy. O szpitalach, leczeniu, operacjach, braku włosów. W tym czasie lalka czuje się lepiej i może zdjąć gips, a założyć trampki. Przy okazji odkrywam, że moje wychowana na napach i rzepach dziecko nadal nie potrafi prawidłowo zawiązać buta.

Monika dostała półkę na której siedzi i ma swoje rzeczy. Klara sadza ją obok siebie, kiedy ogląda bajkę, a nikt z nas nie ma czasu jej towarzyszyć. Czesze jej włosy, albo prosi żeby uczesać ją i lalę tak samo. Zabiera na spacer, ustawia jak prawdziwą dziewczynę na wilgotnej ziemi, w szronie. Czasem jej coś tłumaczy albo opowiada i to jest ten moment, kiedy mogę dowiedzieć się jaką jestem mamą. Poważnie, to bardzo wzruszające. Na przykład Kla opowiada lalce dlaczego nasza choinka nie będzie sięgała sufitu, ale za to potem znajdzie się w ziemi i za kilka lat stanie się ogromnym drzewkiem. Jestem z niej wtedy bardzo dumna.

Ostatnio Aleksy odpalił Klarze stronę WeGirls w internecie, gdzie odkryła, że dla Moniki są ubranka i gadżety. Zareagowała jak każda, mała dziewczynka. Obejrzała wszystko tysiąc razy i wybrała zieloną, świąteczną sukienkę, białe futerko i czarne balerinki. No co mam Wam powiedzieć? Nie jestem małą dziewczynką. W dodatku na lalki jestem raczej odporna. Ale też z przyjemnością oglądałam te stroje. Piękne są. Naprawdę chciałabym jej coś dokupić. Ale za późno, Mikołaj jest stanowczy i w tym roku już nie da rady. Ale obiecałam, że na urodziny się zastanowię. A może na Dzień Dziecka? Zobaczymy.

CZY WARTO INWESTOWAĆ W WEGIRLS?

To już musi każdy sam zdecydować. Dla mnie – jak każda zabawka w cenie 300 zł – jest to dobry pomysł na rodzinny prezent składkowy. Wiele razy już pisałam, ale powtórzę, że ja akurat takie prezenty lubię, bo mogę sobie wtedy pozwolić na to, by wybrać dzieciom coś „ekstra” a do tego nie przybywa mi w domu kilak zabawek tylko jedna.

Drugi argument (dla mnie) to porównanie z innymi zabawkami. Na przykład Klara wymarzyła sobie w tamtym roku zestaw Barbie za ponad 300 zł. A w tym roku jakiegoś robopieska – jeszcze droższego. Oczywiście odparłam oba ataki. Zdecydowanie wolałabym kupić porządną, klasyczną lalkę.

Na pewno jest to świetny pomysł na zabawki do przedszkoli i innych placówek publicznych dla dzieci. Zwłaszcza jeśli dodać do tego wózek, kule, gips.

Co jeszcze mi się podoba, to cała otoczka wokół lalek. To, że zabawka jest dobrze przygotowanym, całościowym projektem. Dzięki temu co jakiś czas mogę dokupić coś dla lalki i mam prezent dla Kla. Marzy mi się, że będzie to lalka, która zostanie dla kolejnych dzieci w naszej rodzinie. (Ja swoją, tę od Taty straciłam podczas przeprowadzki i bardzo żałuję). To oczywiście zależy od jakości. Na razie nie mam się do czego przeczepić. No ale lalka musi przejść jeszcze sporo testów, zabawy w ogrodzie, na placu zabaw, wyjazdy, plażowanie, musi z raz zmoknąć, itd. Myślę, że za rok napiszę o niej jeszcze raz i wtedy będę mogła opowiedzieć jak sobie poradziła z tymi wyzwaniami.

PS. A wiedzieliście, że lalkom też parują okulary od zimna? Odkryłyśmy to na pierwszym, zimowym spacerze.