Chcecie poczuć się dobrze i bezpieczne w dziecięcym świecie, a jednocześnie przeżyć emocjonujące przygody z dobrym zakończeniem? Koniecznie odwiedźcie świat w nowej serii „Pola i Piotruś”, przygotowanej przez wydawnictwo Wilga. Możliwe, że znacie już wersję anglojęzyczną, ponieważ jest bardzo popularna zagranicą choćby przez nazwisko ilustratora (Axel Scheffer, to przecież pan, który narysował Gruffalo). Dziś zaglądamy przedpremierowo do polskiego wydania! No w końcu!

Polska premiera dwóch tomów będzie miała miejsce 23 marca. Pokazuję je w ramach współpracy z wydawnictwem Wilga. Tekst napisała Camilla Reid, a swojej charakterystycznej kreski użyczył Axel Scheffler. Proponowany wiek czytelnika to 0-2 lata, dla mnie bardziej 1-4, ale pamiętajmy, że książkę zawsze dobieramy do indywidualnych potrzeb dziecka. Urok tych niezwykle popularnych w Anglii książeczek możecie zobaczyć też w wersji animowanej. Swoją drogą polecam serial do osłuchania się malucha z angielskim.

„Pola i Piotruś” to seria, która pokazuje codzienne życie maluchów odmalowując świat jako barwne, ciekawe i bezpieczne miejsce. Nie znaczy to, że bohaterom nie przydarzają się kłopoty. Jednak za każdym razem udaje się je rozwiązać. To pokazuje czytelnikowi, że nie zawsze spotykają nas wyłącznie miłe sytuacje, jednak z każdego problemu można wyjść samemu lub przy wsparciu innych.

Książki zostały wydane w formacie kwadratu 23 x 23 cm. Mają pogrubione okładki i lakiery wybiórczy. Nadruk ilustracji jest mocno wysycony, a kartki grube (choć nie jest to karton).

DLACZEGO DZIECI LUBIĄ ILUSTRACJE W NOWEJ SERII?

Zwróćcie proszę uwagę na ilustracje. Idealne dla dzieci przedprzedszkolnych i wczesnoprzedszkolnych. Z jednej strony wyraźny kontur i mocne plamy kolorystyczne, z drugiej naprawdę duże uszczegółowienie. Co to znaczy w praktyce? Obrazki są czytelne i jednocześnie bardzo ciekawe, bo dużo się na nich dzieje. Mają to, co sama bardzo lubię – ilustracje opowiadają historię znacznie szerzej niż tekst. Przy każdym obrazku możemy się zatrzymać i powiedzieć sobie, co ciekawego się na nim dzieje! (Oczywiście nie przy pierwszym czytaniu, bo wtedy dziecko chce przede wszystkim usłyszeć całą historię). Jestem jednak pewna, że obiec części serii „Pola i Piotruś” będą wielokrotnie czytane i oglądane.

Spójrzcie na przykładową rozkładówkę. Piotruś idzie do Poli. Pada deszcz, Piotruś ma plecak ze swoimi rzeczami, płaszcz przeciwdeszczowy, kalosze. Pola nie może się doczekać i stoi już w drzwiach domku, z boku ptaki polują na wychodzące podczas deszczu dżdżownice, ścieżkę przemierza zadowolony z wilgoci ślimak, żuczki przeczekują deszcz na kamieniu robiąc parasol z liścia. Do tego mamy przyćmione niebo, kałuże i deszczowo nasyconą zieleń. A strona z zabawkami? Dosłownie można się na niej pobawić w wyszukiwankę!

„Piotruś i Pola. Plama”

Ile tu się dzieje! Piotruś odwiedza Polę w deszczowy dzień, który spędzają na wspólnej zabawie. Są więc spacery z pluszakami, potem ogromne budowle z klocków, przerwa na przekąski i picie i znowu fantastyczna zabawa. Tyle tylko, że Piotruś jest tak zajęty, że zapomina o zrobieniu siku. I tak na dywanie pojawia się tytułowa plama. Na szczęście Pola reaguje wspierająco – mówi, że nic się nie stało, sprząta, szuka ubranek na zmianę. W efekcie Piotruś dalszą cześć dnia spędza w… sukience, doskonale się przy tym bawiąc! Aaaa i kolejne siusiu robi do nocniczka. Wydawało by się, że to taka prosta książeczka dla maluchów, a tymczasem ile dobrych treści! Zabawa, wypadek, który często spotyka dzieci podczas wychodzenia z pieluszki, wsparcie przyjaciółki, nieosądzenie itd.

„Piotruś i Pola. Hulajnoga”

Biorę tę książkę w ręce i czuję wiosnę. Tym razem nasi przyjaciele spotykają się w parku. Piotruś przyjeżdża na hulajnodze, a Pola z wózeczkiem i maskotką. Niestety Pola bardzo chce pojeździć na hulajnodze, więc zabiera ją kolędzie i odjeżdża. Piotruś jest zły. Przyjaciółka długo jeździ, aż nagle… spada z hulajnogi i rani się w kolano. Piotruś natychmiast się nią zajmuje. A potem idą się razem bawić w piaskownicy. (Dobrze, że mieli w plecaku plaster, bo jak byłam mała i skaleczyłam się podczas zabawy z dziećmi, to posypywałam ranę piaskiem, żeby nie leciała krew. Uhm, nie wiem, jakim cudem przeżyłam). Jak widzicie jest to wspaniała historia o tym, że w przyjaźni bywa różnie, ale gdy wydarza się coś trudnego, warto zapomnieć o nieporozumieniach i dbać o bliska osobę.

Jeśli szukacie dobrych książek dla tej grupy wiekowej, polecam serię „Krok po kroku”. Jest tak przygotowana, by „rosnąć” razem z potrzebami dziecka. Znajdziecie ją tutaj „KROK PO KROKU”.