ALEKSY: Dla mnie i dla Klary najważniejsze jest to, że na Miuku można się położyć w wymarzony sposób. Na przykład jak się rozkładasz dziwnie na kanapie, to dorośli pytają „jak ty siedzisz?”. A na Miuku możesz siedzieć lub leżeć jak chcesz
Tym razem namawiam Was do dania igły trzylatkowi. Niech sobie sam uszyje zabawkę. Panią Ciastkową na przykład. Chociaż chłopak pewnie będzie wolał Pana Ciastka? Bo mężczyźni też lubią szyć, tylko niekoniecznie lalki.
Tak naprawdę to długopis powinien nazywać się czytający, bo kiedy dotkniesz nim napisu lub znaku, przeczyta go po chińsku i polsku. „Czyta” też ilustracje i polecenia. To właśnie zachwyciło Klarę i sprawiło, że słownik od prawie dwóch lat jest zabawką do której często wraca.
Duplo? Przecież ona jest za duża – zdziwił się Tata Klary. Pfffy, napisane, że do 5 lat, a ona właśnie tyle ma. No dobrze, też mam wątpliwości. Ale Klara nie ma. Od trzech dni wraca z przedszkola i od razu bawi się pociągiem. Przy okazji do łask wróciły stare klocki Duplo, które Klaryca dołącza do pociągu i rozsiewa po całym domu.
Wzory są tak duże, że po zrobieniu stempla, można je pokolorować. Tusz podobno jest antyalergiczny i zmywalny – nie wiem, czekam na wieści z frontu. Doczytałam, że firma od lat specjalizuje się w stemplach dla dzieci, a testuje je na francuskich przedszkolakach.
W puzzlach Observation urzekły mnie ilustracje. To przede wszystkim. Wcześniej kupowałam Kla zwyczajne zestawy po kilkanaście złotych z jej ulubionymi postaciami z bajek, ale cały czas szukałam czegoś innego niż różowe kucyki i żółte Puchatki.
Dziś MUSZĘ pokazać Wam kolejne puzzle Djeco. Ta firma normalnie zaczyna mnie uzależniać. Tym razem dodatkowo uwiodła mnie pudełkiem, które – po ułożeniu puzzli – Klara wykorzystuje do różnych zabaw.
Mamo, martwię się. Mamy tyle wody i tak mało lądów, jak my się pomieścimy? – powiedziała Klara po ułożeniu puzzli. – A Londyn i ciocia Ela jest tu? Obok koników morskich? Mamo ja jadę do Londynu, muszę pokazać cioci te koniki.
No śliczna jest. I raczej droga, jeśli przyrównywać do kultowego Stuku-Puku Granny. Dlatego nie obejdzie się bez zestawienia co jest lepsze, a co gorsze. Na zdjęciach zobaczycie nasz stół „zabawowy”, czyli wielki, drewniany, zniszczony mebel, który niedawno wrócił do łask.
Dobrze, już dobrze – odwołuję, to co mówiłam o gotowych blejtramach z obrazkami do wypełniania farbą. Mogą być równie rozwijające, co praca od białej kartki. Te dla Klary kupiłam przypadkiem i fajnie, bo okazały się bardzo fajną rozrywką.
Jako zła matka najchętniej kupowałabym dzieciom same książki, puzzle i planszówki – pomijając wartość edukacyjną, płaskie kształty najłatwiej ułożyć na półkach. Jako matka leniwa, co jakiś czas ulegam barbio-pono-presji i uszczęśliwiam córkę upragnionym stworem.
Co do ubranek, od razu uprzedzam, że nie są to ciuchy współczesne. Gdybym miała określić trend, to w przybliżeniu byłby to „Domek na prerii + jeden lekarski kitel”. Czy to jednak zniechęca do zabawy 5-letnią wielbicielkę różu i fankę baletowych paczek?
Plastikowa igła z nicią jest tak bezpieczna, że mogłabym ją wręczyć 2-latkowi. Poważnie – a zaznaczam, że nie należę do matek wybitnie odważnych w kwestii szybkiego usamodzielniania dzieci. Poza tym lalka po wyjęciu z pudełka jest od niego znacznie większa, co też stanowi miłą niespodziankę.
ALEKSY: Ta gra to zabawa w harcerską pocztę polową działającą podczas Powstania Warszawskiego (II wojna światowa). Każdy gracz jest zastępowym. Zastępy harcerskie mają dostarczyć jak najwięcej rozkazów. Kto dostarczy ich więcej, ten wygrywa.
No śliczny jest. Naprawdę. I całkiem trwały, choć oczywiście trzeba się z nim obchodzić delikatnie, na tyle, na ile delikatności wymaga każda zabawka z drewna i tektury. Ma ładne pudełko z nadrukiem i osłonkę, z której pudełko się wysuwa.
Z zabawek najbardziej nie lubię maskotek, a maskotek z dźwiękiem to wręcz się boję. Taka maskotka podczas migreny może człowieka zabić. A jak wiadomo dziwnym przypadkiem dzieci najbardziej potrzebują grających zabawek właśnie wtedy, kiedy boli nas głowa.
